Poznać Prawdę 20

Ta dam :) tak jak obiecałam:) Kolejna notka z PP:)

Miłego czytania... liczę na was.. mam nadzieję, że skomentujecie:)

 

Rozdział 20

Mike przy mężczyźnie czuł się naprawdę wyjątkowo, jak mały książę którego pan dopieszcza na wszystkie możliwe sposoby. Skończył już na spokojnie swój deser a na pytanie Kamio odpowiedział cicho
- Mam ochotę... Na chwilę zabawy - miał w ręku już mały woreczek z tabletkami, w istocie były to witaminy, udał,  że wyjmuje je z kieszeni Kamio i wziął dwie na raz. Diler przyglądał się temu uważnie i chyba uznał, że mają do czynienia z kimś naprawdę ważnym więc usiadł na przeciwko a jego goryle stanęli tuż za jego plecami.
- Doszły mnie informacje, że sprawdzasz towar i chcesz coś kupić  - Michael w tym momencie wstał z kolan demona.
- Kotek robi interesy? To nie będę przeszkadzał. Wiesz w którym pokoju na piętrze mnie znaleźć - uśmiechnął się słodko i odszedł starając się iść na mało pewnych nogach jakby właśnie dużo wypił a w myślach przekazał mężczyźnie że będzie o łazience i tam będzie czekał .

Demon zaśmiał się gdy chłopak wziął dwie tabletki.

- Śliczny chłopiec, tylko nie bierz za dużo, bawimy się dzisiaj całą noc a chce cie mieć jeszcze dla siebie… Nie martw się, mhm, na pewno cie znajdę - klepnął go jeszcze delikatnie w tyłek by po dłuższej chwili skupić wzrok na mężczyźnie. Spojrzał na niego chłodno z dystansem.
- Owszem, sprawdzam towar, i biorę tylko najlepszy, cena nie gra roli, byle to nie było podróba, bo inaczej rozmawiam z oszustami - zmrużył groźnie oczy.

- A wiec co cie do mnie sprowadza? - nie bawił sie w "pan" a poza  tym to coś co siedzi przed nim nie można tak tytułować.
- Jak widzisz jestem trochę zajęty wiec radze przejść do rzeczy.

Diler wiedział, że Kamio go jawnie ignoruje i lekceważy i bardzo mu się to nie podobało.
- Jeśli chodzi Ci o towar dla Twojej dziwki, dostanie najlepszy jaki mam przy następnej dostawie czyli w poniedziałek w szkole. Jeśli chcesz coś mocnego dla siebie, możemy się umówić ponownie. Tylko jedno mam zastrzeżenie - podał mu swój numer na kartce , widocznie nie czuł żadnego podstępu i był pewny siebie.
- Powiedz o mnie jakimś grubym rybom. Chce mój mały szkolny rynek trochę poszerzyć. Chociażby o kilka dzielnic i może jakieś liceum. 

Demon warknął i poderwał się chwytając mężczyznę za koszule i podnosząc do góry.
- Robisz interesy ze mną,   nie z nim, nie twój interes kim jest i co robi. Jest mój wiec wara od niego, niech usłyszę jedno słowo na jego temat z twoich ust lub twoich goryli, możesz pożegnać się ze swoim biznesem - warknął po czym popchnął go z powrotem na siedzenie, schował sobie jego numer do kieszeni.

- Koniec na dzisiaj, - wstał i ruszył na  piętro przekazując chłopcu by tam przyszedł.
-  Grr ale mnie ten drań wkurzył - objął chłopca i przenieśli się do jego domu .

- Niech no tylko cie tknie a zabije,,

Michael to wszystko słyszał. Chyba dlatego że Kamio nie zablokował swoich myśli.  Chłopak słyszał dokładnie wszystko. To jak go nazwał diler oraz to, że demon stanął w jego obronie, to było bardzo mile. Objął go za szyję i w końcu znaleźli się w domu
- Uspokój się proszę, to nic, nie ważne co mówią. Dostawa jest w poniedziałek? Umówię się z Laylą,  miejsce i czas... Kamio tą akcje już przeprowadzimy z nagraniem. - wyjął z jego kieszeni mały mikrofon.
- Mam to w telefonie.  Co do słowa... Myślę że policji się przyda…

Kamio westchnął głośno i przytulił go.

- Dobrze ale ide sam, ty zostaniesz z policją,  - spojrzał na niego.
- Nigdy nie wiadomo co sie stanie, nie mam zamiaru cie narażać . Przeprowadzę z nimi wymianę i wtedy wpadnie policja. A co do Laylii… mhm mam pomysł, pójdziesz ze mną, ale tylko na chwile zabierzesz Layle ,powiem mu, że chce zrobić interesy świadków -zerknął na niego.
- Zaprowadzisz Laylę do domu i poczekacie na mnie w pokoju, skłam jej, że przyniosę wam po działce czy coś dobrze? - demon pocałował go delikatnie.

 - Dobrze jakby co to wezmę ją do siebie - zgodził się i westchnął głośno.
- Kamio mama już śpi, my też chodźmy jestem zmęczony... Wziąłem te leki i tak jakoś... -
oczy mu się już same zamykały więc rozebrał się i tylko umył twarz, położył się do łóżka robiąc mu miejsce.
-Kamio... Jutro chce się uczyć do sesji w sobotę i wiesz... Nie będę miał czasu. Będziesz zły jak spędzimy dzień osobno? - nie pytał się dokładnie o co chodzi z tym planem co do jego przyjaciółki, nie musiał bo mu ufał. Wiedział,  że demon zrobi wszystko by nic jej się nie stało. 

 - Mały śpioszek - uśmiechnął się, po chwili położył się obok niego przytulając go i całując w czoło.
- Egzaminy co?- zaśmiał się cicho demon.

- Oczywiście, że nie będę zły - pocałował go delikatnie.

- Śpij już jutro musisz być wyspany jeśli chcesz się uczyć, -pogłaskał go po głowie.

- Ale jakby co wiesz jak mnie zawołać  - uśmiechnął się. Demon wpatrywał się w zasypiającego chłopca delikatnie przeczesując mu włoski.
- Mój malutki – szepnął cicho mężczyzna.

 Jak to już zwykle bywało Michael spał całkowicie pewny tego, że nic nie ma prawa mu się stać, był spokojny, miał przyjemne kolorowe sny a w środku nocy gdy zmieniał pozycję i bardziej przytulił się do demona szepnął cicho jego imię. I nie było to zwykle senne majaczenie. Mike powiedział to tak jakby czuł, że jego mężczyzna jest obok i jakby chciał mu to powiedzieć, i mimo, że wciąż spał i pewnie nie był świadomy tego co mówi, z jego ust padło słowo "kocham".  Potem do rana nie powiedział już nic i nie poruszył się w ogóle. 

Demon leżał obok bawiąc się cały czas włosami chłopca, a słysząc swoje imię uśmiechnął sie i musnął delikatnie jego nosek. Uwielbiał oglądać go we śnie.  Był taki niewinny i uroczy, jednak po kolejnych słowach demon zamarł  z dłonią w jego włosach. Spojrzał na niego i mimowolnie na jego usta wkradł się ogromny uśmiech. Ułożył się wygodniej i mocniej go przytulił i musnął jego usta.

Chłopak czuł tylko to, że demon mocniej go do siebie przytula. I to wystarczyło by spokojnie śnic już do rana. Słońce stało już dość wysoko gdy w końcu otworzył oczy. Przekręcił się na bok i powitał mężczyznę pocałunkiem.
- Gdyby mojego ojca nie było, moglibyśmy zjeść razem śniadanie... - kilkanaście minut później chłopak już był ubrany a swój telefon i to nagranie oddał Kamio.
- Zanieś to dzisiaj jako dowód na komisariat mojego ojca, ja nie pójdę bo muszę się uczyć. Po kolacji się zobaczymy, tak?
- Michael! Śniadanie! - usłyszał głos swojej mamy z kuchni, spojrzał w kierunku drzwi na krótko i szybko pocałował Kamio w policzek nie pozwalając mu na więcej buziaków. Dlaczego? Żeby był tego spragniony i po całym dniu w osobności, zgłosił się po pocałunek na dobranoc.

- No nic uciekaj, wpadnę wieczorem i niczym się nie martw zaniosę to dzisiaj na policje, i nie myśl o poniedziałku, do tego czasu jeszcze daleko, - czując całusa mruknął zaśmiał sie - Mały kusiciel  -  przekazał mu w myślach po czym rozpłynął się w powietrzu.

 Gdy załatwił wszystkie sprawy, oddał nagranie i umówił się co do nagrania w poniedziałek, wrócił do domu. Już nie mógł wytrzymać. Kręcił się po całym domu , tęsknił za swoim chłopcem,  w końcu zdecydował się wyjść na spacer. Po drodze kupił swoje ulubione wino i  kilka pomarańczy oczywiście nie zapominając o słodkościach. To ostatnie postanowił, że zabierze do chłopca.

Mike uczył się cały dzień, raz tylko mama przyniosła mu obiad i przy okazji chciała się dowiedzieć jak minął mu wczorajszy wieczór. Musiał jej to opowiedzieć pomijając incydent z dilerem, tego mama nie musi wiedzieć. Do wieczora uczył się całkiem dobrze i sprawnie. Większość materiału już opanował, zrobił sobie kolejna przerwę na czas kolacji i naukę kontynuował już w salonie przy kominku. Mama siedziała w fotelu i czytała książkę, ojciec znów miał nocną zmianę więc zostali we dwoje już na luzie, zawsze gdy ojciec był w domu, musieli zachować spokój jednak gdy go nie było mogli pozwolić sobie na żarty i plotki. No i swobodnie mogli poruszać temat tabu, o którym ojciec nie chciał słyszeć. 

 Demon już normalnie wybuchł. Musiał usłyszeć coś od chłopaka, wiec wysłał mu w myślach.

- Hey kotek przeszkadzam? Już jest wieczór a ja się stęskniłem i zaraz wyjdę z siebie jeśli cie nie przytulę - mruknął naburmuszony.

- Ale jak musisz się jeszcze uczyć to poczekam, ale potem liczę na rekompensatę – zaśmiał się i opadł na swój ulubiony fotel czekając na odpowiedz chłopca.  Upił łyk wina i wsunął do ust ostatni już kawałek pomarańczy.

Mike drgnął słysząc o głowie ten głos. Kurcze Kamio mógłby uprzedzać zanim tak głośno się odezwie. Odłożył książkę na bok, właściwie to już nie miał ochoty się uczyć. Oparł się więc o nogi mamy siadając twarzą do kominka.
- Pokaż się demonie, jesteśmy w domu sami z mama. Dzisiaj oficjalnie zostaniesz tu na noc, co o tym myślisz? Ale nie licz na wiele, jestem zmęczony. - zamknął oczy i odchylił głowę do tylu kiedy mama zaczęła bawić się jego włosami.
- Mamo, Kamio zostanie tu dzisiaj na noc..
- Co? Mogłeś powiedzieć wcześniej! Zrobiłabym jakieś ciasto
- I właśnie dlatego nie mówiłem. Roztyjesz mi faceta Heh 

Ucieszony demon wręcz natychmiast zjawił sie pod domem chłopca i zapukał, po czym sam wszedł do domu.
- Dobry wieczór- zawołał i wszedł do salonu uśmiechając się. Przywitał sie z jego mamą by po chwili pochylić się i musnąć jego usta.
- Jak nauka kotku? - usiadł na sofie uśmiechając się, po czym przekazał mu w myślach.

 - No wiesz nawet się nie przytulisz – mruknął demon.

- Kamio kochanie jak miło że jesteś. - powitała go Coraline nadal bawiąc się włosami syna. Od dzieciństwa to lubił, zawsze pakował się jej do łóżka i dopiero wtedy potrafił zasnąć. Teraz zrobił mężczyźnie miejsce obok siebie na podłodze i gdy demon zmienił miejsce, Coraline i jego włoskami zaczęła się bawić a Michael mógł już swobodnie się do niego przytulać.
- Moje dwa kochane szczeniaki... Kamio, czy kiedyś my będziemy mogli poznać twoja rodzinę? 

- To dla mnie przyjemność przebywać w tak miłym towarzystwie - uśmiechnął się  i usiadł obok chłopca obejmując go ramieniem.

- Tęskniłem - mruknal mu na uszko. 

- Wytule cie w nocy - demon zaśmiał  się cicho. Po chwili zwrócił się do kobiety.

 - Oh niestety to nie będzie możliwe, moi rodzice od dawna nie żyją - uśmiechnął się delikatnie, 

- Można powiedzieć, że nawet ich nie znalem, zginęli gdy byłem malutki, wychował mnie brat ojca który gdy miałem 15 lat zginał w wypadku, z jego żoną niestety nie utrzymuje kontaktu, jakoś nigdy mnie nie lubiła, wiec zamieszkałem sam i znalazłem prace - spojrzał na kobietę z delikatnym uśmiechem.

  

Słuchając jego opowieści Michael zastanawiał się ile jest w niej prawdy. Zapyta o to w nocy gdy już pójdą spać. Teraz cieszył się z tego że ma przy sobie dwie ważne osoby, i jedną o drugiej wie. Gdyby ojciec tu był, nie byłoby tak przyjemnie. Poza tym Michaela coś wciąż dręczyło.

 
- Mamo... Ty wiesz o tej akcji prawda? O tym co robię dla policji.
- Wiem - co za nowość, ona o wszystkim wiedziała.

- I wiem dlaczego to robisz. Tylko Kamio nie wie, prawda?
- Nie wie... - w tym momencie mocniej ścisnął dłoń demona i zamknął oczy. To będzie dość trudna rozmowa, ale gdy jest obok mama, powinno pójść dobrze.

 

Kamio spojrzał na nich zaskoczony. 

- J..,jak to nie wiem? Nie robisz tego żeby pomóc tacie ? I uratować przyjaciółkę?
Mike? - demon zerknął na niego i uśmiechnął się delikatnie.

- Czemu nie podałeś mi prawdziwego powodu ? Przecież wiesz, że mnie możesz powiedzieć wszystko - pogładził go po policzku.