Nowe Życie 3

Rozdział 3

Nie wiedział skąd mu się wzięło to K. Po prostu tak czuł. Dla Michaela kiedyś Kamio był prywatnym aniołem i lepszego mieć nie mógł. Chłopiec myślał podobnie, ten pan jest jego aniołem stróżem. Uratował go i zabrał od złego opiekuna. Czując, że mężczyzna go podnosi chłopiec pisnął głośno i nie był to pisk strachu. Bardziej wskazywał na to że dobrze się bawi.
- Będziemy się kąpać! - zadowolony chłopiec uniósł ręce do góry i zaraz przytulił się siedząc na biodrze Kamio gdy szli do łazienki. Tam chłopiec rozebrał się i stanął przy wannie i pochylił się ale nie mógł sięgnąć kurków. Na pośladku miał znamię w kształcie serca. Takie samo jak Michael.
- Nie dosięgam... Niech pan pomoże. 

Kamio nie spodziewał się,  że chłopiec tak szybko przywyknie do jego obecności i towarzystwa, ale tak było lepiej. Demon był zadowolony. Gdy chłopiec się rozebrał spojrzał na jego pośladek, i aż zaniemówił, jego aniołek miał takie samo znamię, przyglądał mu się chwile oczywiście nie było to na tle seksualnym. Od razu stanął mu obraz Mike'a. Ocucił się ze wspomnień słysząc głos chłopca.
- Już malutki, - mężczyzna odkręcił kurki  a po chwili już sadzał go w wannie pełnej ciepłej wody i piany.
- Pomóc ci malutki? Czy sobie poradzisz, - usiadł na brzegu wanny przyglądając mu się z delikatnym uśmiechem.

Chłopak już potrafił sobie radzić więc sięgnął po gąbkę i dokładnie mył całe swoje ciało i tylko się krzywił się gdy siniaki dawały o sobie znać.
- "Malutki". Tak pan do mnie mówił we śnie - przypomniał sobie, chociaż prawda była taka że Kamio mówił tak do niego w poprzednim życiu. Podczas kąpieli chłopiec nucił pod nosem piosenkę , Michael ją  śpiewał. Eternal flames... Wtedy w samochodzie. Tyle że teraz chłopiec nie znał słów. Jednak głos miał piękny czysty i delikatny. W końcu się umył i wystawił do mężczyzny ręce żeby już go zabrał.

- Naprawdę ? Tak do ciebie mówiłem? - uśmiechnął się ciepło.

- To pewnie dlatego, że jesteś jeszcze malutki i taki uroczy- uśmiechnął się delikatnie. Demon siedział obok z przymkniętymi oczami słysząc nucenie chłopaka. Ta piosenka coś mu mówiła, jednak dopiero po dłuższej chwili doznał olśnienia skąd ją znał, Mike ją śpiewał, i to dość często, ostatni raz gdy wracali z nad morza.  Spojrzał na chłopca, ten malec coraz bardziej go zaskakiwał, ale to przecież nie może być Mike, p,przecież on,,,,on nie żyje - pomyślał i potrząsnął głową.

Chłopiec pozwolił się wyciągnąć z wanny i owinął się ręcznikiem cały żeby się wysuszyć.
- Tak pan mówił. Na pewno... - chłopiec nie mógł się mylić. W końcu dzieci mają pamięć do szczegółów. Znów pozwolił mu się podnieść gdy już był ubrany.
- Czyli teraz dostanę mleko i płatki? - tymczasem za oceanem Coraline czekała na wiadomość od Kamio. Miał wrócić do domu na tydzień. Mały Gabryś za nim tęsknił.

Kamio wysuszył go puszystym ręcznikiem, uśmiechając się delikatnie  i pomógł mu się ubrać, wcześniej wyczarowując w szafie mniejsze ubrania dla chłopca.
- Oczywiście co tylko zechcesz  - ponownie wziął go na ręce i zaniósł do kuchni, coś sądził, że wejdzie mu to w nawyk. Po chwili podał maleństwu płatki na mleku wrzucając czekoladę  by się rozpuściła.
- Jedz grzecznie malutki, a ja zadzwonię dobrze? Musze porozmawiać z moją mamusia wiesz? - pogłaskał go po głowie po czym poszedł do salonu zadzwonić.
- Mamo? Witaj, wybacz że nie przyjechałem, ale miałem naprawdę nieco spraw do załatwienia, wiem, że zapewne to kłopot ale czy mogłabyś do mnie przyjechać ? Zabierz oczywiście Gabriela - uśmiechnął się delikatnie.
- Przyda mi się twoja pomoc, dowiesz sie wszystkiego dokładnie jak przyjedziesz na razie powiem tylko tyle że przygarnąłem 7 letniego chłopca. Był bity i nie wiem jeszcze czy gwałcony ale zabiorę go do lekarza dzisiaj - szepnął demon zerkając na chłopca który w kuchni jadł płatki.
- A wiesz że muszę chodzić do pracy a nie chce go do was odsyłać, nie wiem jakby zareagował, to jak przyjedziecie? - spytał.

Chłopiec podziękował za płatki i siedział sam w kuchni zadowolony z życia jadł płatki i wciąż śpiewał. Właściwie to nucił. Coraline odebrała telefon i westchnęła. Dało się w tym wyczuć ulgę.
- Kamio kochanie nareszcie! Już się martwiłam że coś się stało - w końcu miała wcześniej dziwne przeczucia. Słuchała go uważnie cały czas i musiała się zastanowić. Mogła zostawić męża w domu samego, ale syna musiałaby zabrać...
- No dobrze. Przyjadę. Kupię bilet na najbliższy lot. Kochani to bardzo szlachetne z twojej strony. Pomogę ci z tym chłopcem. Ma siedem lat? To nawet lepiej, Gabryś będzie miał się z kim bawić. - natychmiast po telefonie zamówiła bilety do Londynu. Samolot miała mieć już dzisiaj w nocy więc będzie jutro rano.

 Chłopiec w końcu się najadł i posprzątał po sobie a potem podszedł do mężczyzny.
- Pupa mnie boli... Będzie pan dzisiaj spał ze mną? Nie chce sam. - powiedział cichutko.

Gdy wszystko zostało ustalone Kamio rozłączył się.
- Oh malutki, no cóż jeśli chcesz, mogę spać z tobą,,,,, pupa? Malutki.... - wziął go na ręce, musiał się dowiedzieć co zrobił mu Mick. Zaniósł go do sypialni i posadził na przeciwko siebie.
- Kochanie, muszę zadać ci kilka pytań a ty musisz mi szczerze powiedzieć prawdę, dobrze? Nie kłam dobrze? - demon uśmiechnął się ciepło.
- Ja naprawdę nie zrobię ci krzywdy,, a wiec,, - niektóre rzeczy wiedział ale wolał i tak pytać o wszystko,
- Czy ten niedobry pan cie bił malutki?
- Dotykał cię? Chodzi mi o to że na przykład, dotykał twojej pupci ? Zrobił ci coś? - Kamio pogłaskał go po głowie.
- Nie wstydź się, powiedz, muszę  znać szczegóły żeby wiedzieć jak ci pomoc malutki ..

Chłopiec usiadł na łóżku w poduszkach i jedną poduszkę położył też sobie na kolanach i przytulił się do niej mocno. Nie wiedział jakie pytania może mu zadać pan Kamio ale obiecał że powie prawdę.
- Tak, bił mnie. Ale wie pan on kiedyś był bardzo kochany. I uczył mnie grać na fortepianie i skrzypcach. Ale potem... - położyć główkę na tej poduszce na kolanach. Teraz zaczynał się wstydzić.
- Pan Mick dotykał mojej pupy i... - malec przypomniał sobie że to bolało.
- I paluszkiem... I... - nie kończył zdań bo się wstydził bo uważał że to było złe.

- Ciii malutki, spokojnie, - demon uśmiechnął się ciepło.

- Nie wstydź się, ,, czy Mick też był rozebrany ? Powiedz mi malutki - przygarnął go do siebie i przytulił.
- Ty nic nie zrobiłeś złego, to Mick jest zły - szepnął i spojrzał mu w oczka.
- Mi możesz powiedzieć, obiecuje że ja cie nie skrzywdzę ,, to jak ? - mężczyzna nie poganiał go, czekał aż chłopak sam sie odezwie, wiedział, że ten jeszcze tego nie rozumie ale i bał się tego.

Chłopiec skulił się mocno na łóżku i odsunął się pod sama ścianę jak najdalej od mężczyzny. Czuł się tak jakoś dziwnie brudny gdy ten pan się tak pytał.
- Był rozebrany. I ja też. I on... Nie tylko paluszkiem... - w oczach miał łzy. Wcześniej o tym nie mówił bo myślał, że nie powinien. To było złe... Jednak teraz mu o tym powiedział
- I boli mnie bardzo... Co on mi zrobił? To było złe i ja to wiem ....

- Malutki - szepnął spoglądając na niego smutno.
- Nie płacz kochanie, proszę już ciii - ponownie delikatnie przygarnął go do siebie, zaczął go delikatnie głaskać po głowie.
- Wiem, że to boli, niedługo przestanie obiecuje,, ten niedobry pan już cie nie dotknie, obiecuje,- Kamio nie mógł patrzeć jak malec płacze, wymruczał cicho zaklęcie i po chwili chłopiec zasnął w jego ramionach. Demon ułożył go delikatnie na łóżku, na brzuszku i zdjął z niego całe ubranie ,wyjął maść i delikatnie posmarował rany po gwałcie a siniaków pozbył się jednym ruchem nadgarstka. Gdy skończył, założył mu piżamkę i ułożył się obok niego. W końcu obiecał, że będzie z nim spał. Przytulił go delikatnie.
- Moje małe biedactwo,, - szepnął po czym sam oddał się w ręce Morfeusza.

Ten pan naprawdę był bardzo miły i bardzo kochany i chłopiec na pewno to sobie zapamięta by kiedyś mu się odwdzięczyć. Z ulga jego ciało przyjęło fakt że mógł zasnąć i odpocząć. Wszystkie ślady krzywdy jaka mu się stała gdzieś zniknęły i mały spał spokojnie całą noc. I piękny miał sen. Śniła mu się plaża i morze. To była dopiero pierwsza seria snów wspomnień jakie Samuel chciał chłopcy podsuwać. To miało go delikatnie przygotować na prawdę. W tym czasie też matka chłopaka, czy też była mama w każdym bądź razie Coraline już pakowała rzeczy swoje i syna. W nocy mąż zawiózł ją na lotnisko i kobieta wsiadła w samolot prosto do Londynu.

Demon wstał o 5 rano wiedział, że musi jechać na lotnisko, jednak nie chciał zostawiać chlopca samego, nawet jeśli ten ma spać sobie smacznie w łóżku, pochylił się nad nim i dotknął delikatnie jego ramienia, czar już dawno nie działał.
- Malutki -szepnął.

- Wstawaj kochanie - uśmiechnął się ciepło i przeczesał jego włoski.
- Wiem, że jest wcześnie, ale musisz wstać - mężczyzna dotknął palcem delikatnie jego noska.

Było wcześnie , za wcześnie dla niego więc ani myślał się budzić a co bardziej by wstać
- Nie ce... Zostaw - malec przytulił jedną z dużych poduszek niczym misia i spał smacznie dalej. Nie chciał nigdzie jechać, chyba mógł zostać sam skoro i tak nie ma szans by się obudził. Gabryś też spał w samolocie z głową na kolanach mamy. Za niecałą godzinę mieli już lądować.

 

- Oh ale malutki, a ja chciałem zajechać do sklepu po misia dla ciebie ale musisz mi pomoc go wybrać - uśmiechnął się ciepło, dalej przeczesując jego włoski.
- To jak? Wstaniesz ? Ładnie proszę - Kamio zaczął mu zabierać kołdrę rozbawiony.
- Wiem, że chce dalej spać, ale możesz spać w samochodzie ,,, wiesz, dzisiaj przyjeżdża do mnie ktoś, razem z 7 letnim chłopcem, myślisz że możesz go polubić? - demon przygląda mu się, aż w końcu zabrał mu kołdrę.
- No chodź malutki, nie chce zostawiać cie samego - pstryknął go delikatnie w nosek.

Chłopiec był ledwo przytomny i nadal nie otwierał oczu. Nie dał się nabrać na ten żart z misiem. Na sklepy jest za wcześnie, w końcu to środek nocy.
- Będzie... Chłopiec? Hai będziemy się bawić... - malec przekręcił się na bok i położył głowę na kolanach mężczyzny. W końcu cały się wspiął w ramiona Kamio i tak przelewał się bezwładnie w jego ramionach.
- Możemy jechać. Ale podusie zabierz - ziewnął cichutko.

Kamio widząc jak chłopiec wstaje a raczej jak się podciąga na nim do góry tuląc się,  demon uśmiechnął się.
- Oczywiście że weźmiemy podusie, - objął go i po chwili wstał. Posadził go na łóżku tak by zwisały mu nóżki.
- Kochanie, skoro jesteś śpiący ja cie ubiorę dobrze? Będę musiał zdjąć ci piżamkę -  spojrzał mu w oczka, a nie widząc strachu ze strony chłopca, rozebrał go po czym szybciutko ubrał.
- No gotowe, wyglądasz ślicznie,- Kamio uśmiechnął się z aprobatą.
- Niestety nie mamy czasu na śniadanie - spojrzał na niego przepraszająco.
- Zjemy jak wrócimy, ah i malutki wiesz co ? Nie kłamałem z misiami. Po obiedzie pojedziemy do sklepu i sobie wybierzesz jakieś pluszaczki  - mężczyzna spojrzał na niego niosąc go do samochodu. Oczywiście wcześniej wyczarował dwa foteliki, obydwa z tyłu tak by chłopcy mogli sobie rozmawiać w drodze powrotnej. Dał mu podusie i zapiął pasy. Po dłuższej chwili już parkowali pod lotniskiem.

Chłopiec teraz całkowicie uległy i bierny przytakiwał na wszystko co mówił mu Kamio. I pewnie gdyby tym łagodnym głosem powiedział że zakopie go żywcem w ogródku, chłopiec też by przytaknął. Marzył tylko o tym by wrócić do łóżka i dalej spać. Gabryś czuł się podobnie. Coraline niosła go na rękach starając się też jednocześnie ciągnąć za sobą walizkę co było dość trudne zwłaszcza że i ona była już zmęczona ta podróżą. Widząc Kamio z daleka, pomachała mu i zostawiła bagaże. Kamio powinien się tym zająć. Gabryś spał ,chłopiec też na rękach demona więc tyle było z ich poznania się, rozmowy i zabawy.

Kamio przywitał się z mamą, całując ją w policzek, i zaśmiał się cicho.
- Dwa małe śpioszki, nie mogłem go zostawić samego w domu, gdyby się obudził.... - pokręcił głową.
- Miło cie widzieć  kruszynko - spojrzał na Gabrysia i pocałował go w czoło.
- Tęskniłem za wami, - trzymając jedną dłonią chłopca ciągnął walizkę mamy za sobą, gdy wszyscy byli już w samochodzie uśmiechnął się widząc dwa śpiochy. Po 30 minutach byli już na miejscu, chłopców przeniósł do łózka, do sypialni  a z mamą udał się do salonu.
- On naprawdę sporo przeżył - szepnął i uśmiechnął się smutno.
- Nie mogłem go tak zostawić - mężczyzna pokręcił głową.
- On nawet jeszcze nie ma imienia, w klasztorze mówili na niego " chłopiec" a ten mężczyzna co go zabrał eh, mamo, on go zgwałcił - spojrzał na kobietę.
- Jak mógł zrobić coś takiego tak małemu dziecku?! Gdy go zabrałem był cały w siniakach, oczywiście jest prawomocnie pod moją opieką - szepnął. Demoniczne moce były czasami przydatne.
- Nie wiem co robić, musisz mi pomóc - Kamio spojrzał prosząco na kobietę.
- Mam pracę ale postaram się wziąć więcej wolnego,,,,, ja nie mogę go zostawić - pokręcił zdesperowany głową.