Zagubiony w czasie 26

Rozdział krótki ale mam nadzieję, że się wam spodoba.... ;3

Komentujcie ;3

Rozdział 26

- T,,Toru.,.. – szepnął coraz bardziej czerwony na twarzy Shinji. Poczynienia Księcia bardzo mu się podobały ale i zawstydzały. Pocałunki na szyi stały się bardziej żarliwe, a zęby jakby przepraszające, delikatnie te miejsca podgryzały. Dłonie młodego mężczyzny leniwie wręcz przesuwały się w dół powoli pozbywając się ubrań z malca. 

- Ciiii kochanie, spokojnie – uśmiechnął się czule do chłopca i pogładził jego zarumieniony policzek. Shinji wyglądał ślicznie, rumiane policzki i przymknięte oczka i lekko uchylone, kuszące usteczka. Mężczyzna zastanawiał się co by się stało gdyby dotknął wrażliwego na dotyk karku, gdyby jego dłonie zjechały niżej… jak zareaguje Księżniczka… Obrazy przesuwały się w zastraszającym tempie. Shinji w pościeli, czekający na niego, cały jego, rozkoszne jęki i prośby o więcej…. O nie nie ! Musiał się uspokoić, przecież nie chciał skrzywdzić malca. Dłonie w końcu zsunął na „mały” problem chłopca.

- A,ahmn n,nie,, Nie tam.. – szepnął Shinji poddając dolną wargę zabiegowi gryzienia. Po chwili pod wpływem pieszczoty odchylił głowę do tyłu starając się być jak najciszej, co było trudne w ej sytuacji.

Toru delikatnie pieścił swojego chłopca, doprowadzając go po niedługim czasie do spełnienia.

- T,Toru,, - szepnął sennie malec. Pierwsze orgazmy były zawsze bardzo wykańczające. Nic więc w tym dziwnego, że Shinji zaczął przysypiać.

-Śpij moja Księżniczko, - zanim Shinji zasnął, poczuł na czole czuły pocałunek… potem odpłynął do krainy Morfeusza.

……………………

Toru zszedł do salonu gdzie Isamu i Ryu jedli podwieczorek.

- Mhm? Gdzie Księżniczka? – spytał Ryu podjadając z talerzyka swojego faceta.

- Zasnął, więc  posiłek zje później – powiedział Książę siadając naprzeciwko nich.

- W sumie  dobrze, że śpi. Mamy na głowie ważną sprawę – Isa i Ryu od razu spoważnieli.

- Tak, twój ojciec powinien ponieść karę, ale to znaczy, że musimy wrócić do Yasminum – powiedział Ryu patrząc smutno na Isamu.

- Nie, nigdzie nie wracacie. Idę sam – powiedział Toru.

- To sprawa między mną a nim. Wyruszę dziś w nocy. – jego wzrok mimowolnie powędrował na schody. Jak tylko załatwi sprawę z ojcem, wróci. Wróci do swojego malca.

- Shinji się załamie, nie możesz iść, tym bardziej sam – szepnął Isamu.

- Ktoś musi z nim zostać, ktoś musi się nim opiekować. Nie wyślę was na pewną śmierć. Mój ojciec będzie kazał was wysłać na stryczek a ja nie będę mógł wam pomóc. Zostajecie – spojrzał na nich. Jego ton mówił dobitnie, że nie ma mowy by oni poszli z nim.

- Tak będzie lepiej. Wrócę, na pewno wrócę. Ale do tego czasu zajmijcie się nim. Jeśli pójdziemy wszyscy….Shinji nam tego nigdy nie wybaczy. Obiecaliśmy nigdy go nie zostawiać… Więc proszę, posłuchajcie mnie i zostańcie – Toru tym razem nie wydawał rozkazów. To była prośba.

Isamu i Ryu spojrzeli po sobie po czym Kociątko z płaczem rzuciło się na Księcia mocno go przytulając.

- Tylko wróć! Uważaj na siebie… proszę.. My też, ,,,, n,nam też na tobie bardzo zależy. Jesteś naszym przyjacielem. – szepnął Ryu a Isamu uśmiechnął się kiwając głową.

- To prawda. Więc bądź ostrożny. Wszyscy dobrze wiemy, że Król Yuto jest nieprzewidywalny. – Isamu wstał i zabrał z kolan Księcia chłopaka.

- Kochanie mam być zazdrosny? – zażartował Isa za co otrzymał buziaka w policzek od Ryu.

- I nie martw się o Księżniczkę. Zajmiemy się nim. Z nami będzie bezpieczny – szepnął Isamu.

``````````````

Toru stał przed obrazem. Nie chciał ich opuszczać. Bał się, że nie będzie dane mu wrócić. Lecz musiał chronić malca. Jeśli oni mogli się przenieść. To jego ojciec też zapewne ma taką możliwość. Nie patrząc za siebie zbliżył się  do obrazu. Gdyby to zrobił zobaczył by zaspanego chłopca który właśnie schodził po schodach.

- Toru? – usłyszał tak znajomy szept. Nie, nie mógł się obrócić. Musiał iść. Zbliżył się bardziej ogarnęło go jasne światło. Lecz zanim zniknął doszedł do niego krzyk Shinji’ego.

- Wrócę kochanie, wrócę – szepnął sam do siebie. Po chwili stał już w korytarzu w zachodnim skrzydle. 

- P,,Panie? – szepnął jeden z żołnierzy.

- Szukaliśmy cię,.. tyle czasu. Twój ojciec – jąkał się strażnik.

- Zamilcz zaprowadź mnie do niego. Natychmiast! – załatwi to raz na zawsze. Tyran upadnie… na zawsze.