Nowe Życie 16

Rozdział 16

Całkiem dobrze bawił się przymierzając swój szkolny mundurek. To była super okazja by w końcu być w centrum uwagi. Potem bardzo długo i starannie wybierał farby i potem już tylko supermarket.
- Dużo owoców Kamio. Musimy dużo owoców kupić, dzisiaj jemy zdrowo- powiedział chłopiec entuzjastycznie.

Kamio kupił wszystkie potrzebne książki, zeszyty ołówki długopisy i nowe węgielki dla chłopca i kilka bloków.
- Oczywiście kochanie, dzisiaj zdrowo, ale skoro jedliśmy już sałatkę owocową to zjedzmy dzisiaj sałatkę warzywną a owoce będą na podwieczorek - demon uśmiechnął się ,w końcu tak wyszło że wyjechali ze sklepu z pełnym wózkiem ale Kamio nie narzekał bawił się świetnie.
- To tak, rzeczy do samochodu ah i kawiarni ci nie odpuszczę, wiesz kochanie jak uwielbiam słodkości - Kamio uśmiechnął się prosząco.

- I pójdzie ci to w brzuszek wszystko i będziesz duży misio którego będę co noc tulić -
najpierw zakupy przenieśli do auta żeby nie chodzić z tym wszystkim po mieście i potem chłopiec już zdał się na mężczyznę żeby wybrał kawiarnie.
- I myślę że jedno ciacho przy zdrowym śniadaniu wyrówna rachunek - chłopiec powiedział z powagą.

- Tylko jedno? No dobrze, ty tu rządzisz kochanie - puścił mu oczko i po chwili weszli do zwykłej kawiarni ale urządzonej bardzo przytulnie, gdzie po prostu chciało się zostać na dłużej.
- Kochanie na co masz ochotę? Chyba nie myślałeś że ja sam będę jadł, jesteś moim skarbusiem i nie pozwolę ci rezygnować ze słodkości, zagramy potem w piłkę żeby to spalić zgoda? - Kamio kusił.

- Nie bo mieliśmy zrobić obiad dla cioci i wujka. Spaliny te zbędne kalorie w kuchni - chłopiec usiadł mu na kolanach i sięgnął po menu czytając powoli ale dokładnie wszystko i tym razem nie patrzył na cenę jego już zdołał się nauczyć.
- Chce... Galaretkę z owocami i bitą śmietaną - powiedział z uśmiechem malec.

- Ah faktycznie, obiad, widzisz kochanie? Gdyby nie ty, zapomniałbym - pocałował go w policzek i objął delikatnie w pasie by nie spadł z jego kolan.
- Dobrze, dla mnie to samo proszę - demon skinął kelnerowi po czym uśmiechnął się ciepło do chłopca.
- Wiesz kochanie, jak znam życie ciocia coś dla nas pysznego upichci, jak wrócimy do domu zadzwonisz do cioci i zaprosisz ich na obiad dobrze? Na pewno się ucieszy - po chwili dostali swoje zamówienie.

- Zginiesz beze mnie albo w końcu nauczysz się zapisywać ważne rzeczy
pocałował go w policzek tuż przed jedzeniem i oczywiście jak to miał w zwyczaju dzielił się z nim i wyjadał mężczyźnie z pucharka. mimo że mieli takie same desery.

Po niecałej godzinie wracali już do domu, Kamio rozpakował wszystkie zakupy a rzeczy chłopca zaniósł mu do pokoju by mógł sobie sam ułożyć jak będzie chciał.
- Kochanie !!- zawołał Kamio.

- Chodź tu do mnie malutki, zadzwonimy do cioci - uśmiechnął się delikatnie.

Angelo musiał wszystkie swoje farbki zanieść do pokoju i gdy Kamio go zawołał chłopiec natychmiast zjawił się w kuchni z telefonem i już wybierał numer do cioci
-ciociu ciociu! Bardzo mi tęskno i Kamio nie wie co to francuz! Ale ja nie o tym, zapraszamy ciebie wujka i tego łobuza na obiadek - powiedział wesoło chłopiec.

- Oh Angelo kochanie, - powiedziała kobieta i uśmiechnęła się do siebie.
- Na obiad? Ależ  bardzo chętnie a kiedy na ten obiad? Oh upichcę coś pysznego - już zaczęła ciocia podekscytowana że znowu będzie miała możliwość coś pysznego i słodkiego upiec.

- Zaraz zaczniemy się bawić w kuchni więc obiad na piętnastą powinien być gotowy i ciociu zrób coś z owocami. Może francuskie gorące ciastka z owocami? Będą idealnie pasować do lodów i niech Gabryś książkę mi odda bo zostawiłem ostatnio u was - powiedział malec.

- Hai hai kochanie, oczywiście, bardzo chętnie znowu upiekę takie pyszność, a więc o 15 u was do zobaczenia kochaniutki - po czym rozłączyli się.
- I co kochanie? Zadowolony ? - położył dłoń na jego głowie czochrając delikatnie jego włoski.
- Chodźmy , mamy jeszcze trochę roboty w kuchni - puścił mu oczko.

No pracy w kuchni naprawdę trochę było jednak w końcu gdy dania już dochodziły Angelo nakrył do stołu i nawet kwiatki do wazonu złożył a potem w oknie siedział i czekał na ciocie. Gdy się zjawili, wybiegł po nich i zaraz pomógł cioci schować surowe wciąż ciastka po trzeba je było upiec i na ciepło podać.
 

Kamio przyglądał się z uśmiechem chłopakowi, ten jego entuzjazm i niecierpliwość były naprawdę zabawne.
- Witaj mamo, tato oh i hey malutki - wziął Gabriela na ręce i pocałował go w czołu.
- Wiec zapraszamy do stołu, Angelo nakrył i pomógł mi gotować- uśmiechnął się ciepło.
  Wziął od mamy ciastka i wstawił je do piekarnika.

Wszyscy usiedli przy stole i Angelo dumnie zbierał pochwały za to że pomagał i że wszystko jest takie pyszne. Nie przypisał sobie zasługi ale potwierdził ze pomagał jak tylko potrafił najlepiej.
- Ale pachnie... Ciociu chyba twoje ciastka dochodzą - powiedział Angelo.

Oczywiście jak na zawołanie chłopcy zerwali się z krzeseł i pobiegli do kuchni a za nimi poszła Coralina.
- No już już robaczki, odejdźcie bo się poparzycie - wyjęła ciastka i odłożyła je by ostygły.
- A a ,a o nie nie, ciasteczka po obiedzie, chodźcie, bo stygnie nam pyszny obiadek - uśmiechnęła się i zasiedli z powrotem do stołu.

- Ale ciociu... No ciociu no...
- Mamusiu... - kobieta jednak nie dała się przekonać więc wrócili dokończyć grzecznie obiad i nawet pomogli po nim ładnie posprzątać a potem grzecznie usiedli w salonie na kolanach wujków czekając na te pyszności.
 

Kamio trzymał na kolanach Gabrysia a Josef trzymał Angelo.
- No już jeszcze chwila - zaśmiał się widząc niecierpliwość chłopców, chociaż sam też nie mógł się doczekać, uwielbiał wypieki Coraliny.
Po chwili weszła ona do salonu i postawiła talerz z ciasteczkami oraz sałatkę owocową którą zrobił Angelo z Kamio. Oczywiście były one z bitą śmietaną i polane czekolada<
- No to smacznego - zaśmiał sie kobieta stawiając przed każdym miseczkę z sałatką.

Cóż można powiedzieć? Ciastka Coraline były idealnym dopełnieniem do sałatki na słodko. Coś pięknego jak to mówią. Chłopiec tym razem karmił wujka ale i do Kamio sięgał łyżeczką.
- Szkoda że tatusia z nami nie ma... Kamio? Poproś go żeby był na rozpoczęciu roku szkolnego i ślubowaniu ucznia klasy pierwszej...- poprosił malec.

- Kochanie, jesteś pewien ? No dobrze, porozmawiam z nim, na pewno się ucieszy - Kamio skinął głową i uśmiechnął się ciepło do chłopca, widząc jednak pytające spojrzenia reszty domowników dał znak że porozmawiają o tym później ,najlepiej jak chłopcy pójdą się bawić albo spać.
- Mamo ,pyszne ciasteczka, jak zawsze oczywiście - Kamio uśmiechnął się delikatnie. Zmiana tematu była konieczna.

- I potem mu pokaże jak wujek Isei mnie uczył malować. Gabryś! Pokaże ci coś! - Angelo
szybko zabrał swoje ciastka i uciekli do pokoju chłopca się bawić. Coraline zaraz zmieniła miejsce siadając w fotelu z kawą.
- Ojciec? Kamio o czym nie wiem? - spytała kobieta.

Kamio westchnął gdy zostali sami , zerknął znacząco na Coraline.
- Owszem, niedawno, zjawił się tu ojciec chłopca, jest tak jakby moim znajomym - dodał z naciskiem na "znajomy" no cóż, Samuel także był demonem.
- Nie martw się , nie chce mi odebrać Angelo, chce go tylko odwiedzać i spędzać czas , zgodziłem się - westchnął cicho Kamio.
- Sam odwiedzał, Angelo jeszcze gdy ten był w klasztorze, ale niestety nie mógł go stamtąd zabrać - Kamio znał powody ale nie mógł tego powiedzieć przy Josefie.

- Sam? Znaczy się Samael? To on jest jego ojcem? - Coraline miała pamięć do imion i twarzy i dlatego tak szybko go skojarzyła.
- Samael? Co za dziwne imię... Takie biblijne co nie? Hah to coś jak upadły anioł, czy tam demon... To naprawdę dziwne od początku wiedziałem że ten chłopak jest dziwny, i ma dziwna rodzinę i w ogóle o co tu chodzi? - Josef jak na glinę przystało był strasznie podejrzliwy.
- Pamiętam że Michael szukał kiedyś informacji o wojnach w niebie i o aniołach, miał na to straszną fazę przed tą akcją z narkotykami w szkole, stąd kojarzę to imię - powiedział Josef spokojnie.

Kamio spojrzał na Coraline nie wiedząc czy może powiedzieć czy nie, jednak skoro Josef sam już do aż tak wielu rzeczy doszedł , chyba nic się nie stanie jeśli mu powie, plus mama dowie się kolejnej rzeczy o Angelo.
- Dobrze tato, powiem ci wszystko, ale musisz obiecać że nie przerwiesz mi póki będę mówił i  postarasz się nie panikować ani tym bardziej denerwować zgoda? - gdy mężczyzna skinął głową Kamio westchnął i zaczął mówić.
- Jestem demonem - Kamio spojrzał na mężczyznę a widząc jak ten otwiera usta dał mu znak dłonią  by mu nie przerywał w końcu obiecał.
- Wiem że to brzmi nieprawdopodobnie ale Coraline może potwierdzić, ona wie wszystko już od miesiąca - szepnął.
- Owszem Mike interesował się tymi  rzeczami ale tylko dlatego że wtedy próbował się dowiedzieć kim jestem - oczywiście nie miał zamiaru mówić jak to molestował w snach chłopca bo Josef by go chyba własnoręcznie zabił.
- Samuel także jest demonem , i teraz najważniejsze, Angelo to Mike, Samuel ,,,on, - demon pokręcił delikatnie głową.
- Dusza Mike'a jest w ciele Angelo, i chłopiec za kilka lat odzyska całkowitą pamięć, będzie wiedział kim był i kim jest teraz i będzie wiedział że jesteście jego rodzicami - spojrzał na mężczyznę niepewnie.
- Dlatego musimy go wspierać i mu pomagać, Angelo jest pół demonem, gdy wróci mu całkowita pamięć będę zmuszony go zmienić całkowicie, inaczej, nie przeżyje - szepnął na zakończenie Kamio.